Ufkumda bulutlar kümelerken kara bahtım,
Ben her gönül ufkunda doğan mavi sabahtım.
Devran bana taslarla zehir sundu da birden
Ben herkese bir neş'e yarattım o zehirden.
Bir köprü kurup, zulmetin ardında, seherle,
Bildim gülüp eğlenmeyi ömrümce kederle.
Alnımdaki her çizgi beyaz bir gece saklar,
Bir başka şafaktır saçımın gördüğü aklar.
Farkım ne, emel kaynağı bir körpe çocuktan,
Mademki henüz gelmedi son yolcum ufuktan?
Omrümce neden yılları zincir gibi çektim,
Mademki bir aşk uğruna can vermiyecektim?
Bir müjde taşır hergün uzaktan bana rüzgâr;
Elbet gelecek, gelmedi, bir beklediğim var!
Ben her gönül ufkunda doğan mavi sabahtım.
Devran bana taslarla zehir sundu da birden
Ben herkese bir neş'e yarattım o zehirden.
Bir köprü kurup, zulmetin ardında, seherle,
Bildim gülüp eğlenmeyi ömrümce kederle.
Alnımdaki her çizgi beyaz bir gece saklar,
Bir başka şafaktır saçımın gördüğü aklar.
Farkım ne, emel kaynağı bir körpe çocuktan,
Mademki henüz gelmedi son yolcum ufuktan?
Omrümce neden yılları zincir gibi çektim,
Mademki bir aşk uğruna can vermiyecektim?
Bir müjde taşır hergün uzaktan bana rüzgâr;
Elbet gelecek, gelmedi, bir beklediğim var!
Son beklediğim gelmeden, ölsem de yüzünde,
Devran bulacak yâr ile ağyarı hüzünde.
İsmim gezecek pembe dudaklarda elemle,
Gözler dolacak bir çocuk ölmüş gibi nemle.
Bir günde doğup can veren altın kelebekler,
Bizden daha genç öldü bu şâir diyecekler!
Devran bulacak yâr ile ağyarı hüzünde.
İsmim gezecek pembe dudaklarda elemle,
Gözler dolacak bir çocuk ölmüş gibi nemle.
Bir günde doğup can veren altın kelebekler,
Bizden daha genç öldü bu şâir diyecekler!
Faruk Nafiz Çamlıbel
Han Duvarları
1936
