Yıkılma Sakın

Ataol Behramoğlu'na

Sana durlanmış kelimeler getireceğim
pörsümüş bir dünyayı kahreden kelimeler
kelimeler, bazıları tüyden bazısı demir
seni çünkü dik tutacak bilirim
kabzenin, çekicin ve divitin
tutulduğu yerden parlayan şiir.
Zorlu bir kış geçirdim, seninki gibi nefti
acıktım, bitlendim, bir yerlerim sancıdı
sökmedi ama hoyrat kuralları faşizmin
çünkü kalbim aşktan çatlayıp yarılırdı.
Her sabah çarpışarak çekilirdi karanlık alnacımdan
acılar bile duymadım kof yürekler önünde
beynim her sabah devrimcinin beyniydi
ayaklarım donukladı gelgelelim
sağlığın yerinde mi?

Yaraların kabuğu kolayca kaldırılıyor
halkın doğurgan dünyasına dalmakla
onların güneşe çarpan sesini anlamayan
dört duvarın, tel örgünün, meşhur yasakların sahipleri
seyir bile edemezken içimizdeki şenliği
Yılgı yanımıza yanaşamazken
bizi kıvıl kıvıl bekliyorken hayat
Yıkılmak elinde mi?
Boşuna mı sokuldu bankalara
petrol borularına kundak
kurşun İşçinin böğrünü boşuna mı örseledi
varsın zindanların uğultusu vursun kulaklarımıza
yaşamak
bizimçün dokunaklı bir şarkı değil ki.
Bu yürek gökle barışkın yaşamaya alışmış bir kere
ve inatla çevrilmiş toprağın çılgarına
yazık ki uzaktır kuşları, sokaklarıyla bizim olan şehir
ama ancak laneti hırsla tırpanlayamamak koyuyor insana
öpüşler, yatağa birden yuvarlanışlar
sevgiyle harlansa bile hatta.

Köpüren, köpürtücü bir hayatın nadasıdır kardeşim
bütün devrimcilerin çektikleri
biliriz dünyadaki yorgunluk habire mızraklanır
dağlarda gürbüz bir ölümdür bizim arkadaşlarınki
pusmuş bir şahanız şimdilik, ne kadar şaban olsak
ama budandıkça fışkıran da bizleriz
ölüyoruz, demek ki yaşanılacak.

İsmet Özel

Evet, İsyan

Yıkılma Sakın

Kötü şey uzakta olmak 

Dostlarından, sevdiğin kadından 

Yasaklanmak bütün yaşantılara 

Seni tamamlayan, arındıran 

Kapatıldığın dört duvar arasında 

Sağlıklı, genç bir adam olarak 

Neler gelmez ki insanın aklına 

Sevinçli, özgür günlere dair 

Kalmıştır yüzlerce yıl uzakta 

Onunla ilk kez öpüştüğün şehir 

Acı, zehir zemberek bir hüzün 

Kalbinden gırtlağına doğru yükselir 

Görüyorsun işte küçük adamları 

Köhnemiş silahlarıyla saldıran sana 

Kimi tutsak düşmüş kendi dünyasına 

Kimisi düpedüz halk düşmanı 

Diren öyleyse, diren, yılma 

Yürüt daha bir inatla kavganı 

Babeuf'u hatırla, Nazım Hikmet'i 

Bir umut ateşi gibi parlayan zindanlarda 

Hatırla Danko'nun tutuşan kalbini 

Karanlıkları yırtmak arzusuyla 

Ve faşizme karşı, zulme, zorbalığa 

Düşün acılar içinde vuruşan kardeşleri 

Elbette vardır bir diyeceği, bir haberi 

Bir kaçağa çay sunan Kürt kadınlarının 

Dağlar dilsizdir yalçındır 

Ama gün gelir bir diyeceği olur onların da 

Ve dağlar, ıssız tarlalar başladı mı konuşmaya 

Susmazlar bir daha, söz artık onlarındır 

Kötü şey uzakta olmak 

Dostlarından, sevdiğin kadından 

Yasaklanmak bütün yaşantılara 

Seni tamamlayan, arındıran 

Ama bir devrimciyi hakli kılan 

Biraz da acılardır unutma 

Yıkılma sakın geçerken günler 

Yaralayarak gençliğini 

Onurlu, güzel geleceklerin 

Biziz habercileri düşün ki 

Ve halkın bağrında bir inci gibi 

Büyüyüp gelişmektedir zafer.

Ataol Behramoğlu