Bir kara pantolon dikeceğim
kadifeden, şöyle bana göre.
Bir sarı gömlek üç arşın gün batımı.
Nevskiy’i boyunca dünyanın, bu zırva, geçidi.
Bağırsın dünya, bu alık kadın, aldırma.
"Irzına geçiyorsun bu yeşeren baharın!"
Güneşe sırıtıyorum yüzsüz, bir daha:
"Seviyorum çatlak r’leri, durmayı üstünde asfaltın!"
Gök mavi mi mavi, alabildiğine,
ve kurmuş çilingir sofrasını sevgilim dünya.
Size veriyorum bu kukla şiirleri bundan böyle,
diş çöpleri gibi sipsivri ve lazım da!
ve kurmuş çilingir sofrasını sevgilim dünya.
Size veriyorum bu kukla şiirleri bundan böyle,
diş çöpleri gibi sipsivri ve lazım da!
Siz kadınlar etimi seven, sen de
sen de kız, süzen beni kardeş gözüyle,
gülüşlerinize boğun beni, ozanı-
sen de kız, süzen beni kardeş gözüyle,
gülüşlerinize boğun beni, ozanı-
takacağım onları çiçekler gibi züppe gömleğime!
Mayakovski
1914
Çeviri ve inceleme: Abdullah Rıza Ergüven