Altın

Altın sahibiydi bu temiz günün.
Yapısı yeniden batmadan önce
o kendini bekleyen çamursu atıkta,
yenilerde göründü, yenilerde kaybetti
yeryüzünün o yüksek heykelini,
ateşle temizlenmişti, insanoğlunun
teri ve elleriyle örtünmüştü.

Orada ayrılmıştı halk ile altın.
Ve ilişkileri topraksıydı, temiz
zümrüdün kül rengi anası gibi.
Rahatsız edilmiş çubuğu tutan el de
ter içindeydi
toprağın temelinden azalmış
zamanın bitimsiz boyutundan,
tohumların geçici renklerinden,
gizem dolu bereketli topraktan,
salkımları işleyen topraktan.

Lekelenmemiş altın yeryüzüler, insanın
parçaları, halkın kirletilmemiş
metali, yollarının oluşturduğu
merhametsiz haçların karşılaştığını
anlayamayan kızoğlankız madenler:
insan ara vermeden kemirecek tozu,
devam edecek taşlı toprak olmaya,
ve altın yükselecek kanının üzerinden
yaralayana dek ve hükmedene dek yaralıya.

Pablo Neruda

Los flores de Punitaqui

Canto General

Pablo Kardaş

Fakat bugün geliyor köylüler beni görmeye: 'Kardaş,
hiç suyumuz yok, Pablo Kardaş, hiç su yok,
yağmur yağmadı.
Ve ırmağın
kıt akıntısı
yedi gün akıyorsa, yedi gün kuruyor'.

'İneklerimiz dağlarda öldü gitti'

'Ve kuraklık çocukları öldürmeye başladı.
Yukarda oturanların çoğunun yiyecek bir şeyi yok.
Pablo Kardaş, Bakan ile konuşmalısın'.

(Evet, Pablo Kardaş, Bakan ile konuşmalı,
fakat bilmiyorlar ki, benim oraya gidişim nasıl karşılanacak,
o onursuz derilerden koltuklar
ve üstelik bakansı tahta, kemirilmiş
ve kasıntılı tükürükle cilalanmış) .
Bakan yalan söyleyecek, ellerini kıvıracak,
ve yoksul comunero'nun davarı (*)
eşeği ve köpeğiyle birlikte düşecek
ufalanan kayalardan, açlıktan açlığın içine doğru. 

Pablo Neruda
"Los flores de Punitaqui", "Canto General"den

Not:

Comunero, komüncü anlamına gelmektedir. Şiirdeki özel anlamında, Nueva Granada'daki komünlerin bağımsızlığı için savaşan kimseye gönderme yapılmaktadır.