Ay Geçti Yıl Geçti Yetişemedim

Bir dostun peşine düştüm ezelden
Ay geçti yıl geçti yetişemedim
Bilmem benim çilem ne zaman biter
Ay geçti yıl geçti yetişemedim

Ben bir hayal kurdum kendi kendime
Aklım ermez bu dünyanın fendine
Gitmek istiyorum kendi dengime
Ay geçti yıl geçti yetişemedim

Şah'ım arşa çıkmış yeri zordadır
Her zaman bakarım gönlüm yardadır
Kul hakkın'yemişler emek zaydadır
Ay geçti yıl geçti yetişemedim

Garez etti bana içimde atiş
Sordum sual ettim bu nasıl gidiş
Yüze gülüp geçti dedi uç yetiş
Ay geçti yıl geçti yetişemedim

Pir Sultan'ım içerimde köz yanar
Ancak dost eliyle bu ateş söner
Şerbet ver sevdiğim içerim yanar
Ay geçti yıl geçti yetişemedim

Pir Sultan Abdal