Öğretmen Bedia Tuncer'e İthaf Kendi Kendime

Yan Ali yan yanmanın esas günü gelmekte
Sevgilimin iç yüzü acıyla bilinmekte
Say şu vefasızlığı gözyaşımı dökerek
Izdırap tohumunu o gönlüme ekerek.

Canım dedim ne oldu dudak kıvırdı birden
Nasıl da gitmektesin zaman denen nehirden
Bir bakış için neler fedaya hazır,
Duygudan uzak başı boş arzulara nazır.

Sen ömrünü yoluna diyet diyerek koydun,
Adem gibi duyarak Havva gözünü oydun
O hâlâ utanmadı harap ettiği bağdan
Zamane esir doldu zamane ağından.

Fakat his ölmez Ali hesabı aynen çıkar
Sevgiyi ezen dişi bir gün şaşkınca bakar
Sen vefanın kurbanı O nankörlüğünün özü
İnan ki nedametle bir gün kan taşır gözü.

A…Ü…

Akıl Hastalarının Yazdıkları Şiirler, İnilti