Lautaro Kentaur'a Karşı

Sonra saldırdı Lautaro, dalga dalga.
Dayakla yola getirdi Araukanya gölgelerini:
daldırdı öncelikle Kastilya'lı bıçağı
bu kızıl kitlenin göğsünün ortasına.
Bugün dayanışma oldu gerilla
bütün ormanın kanatları altında,
taştan taşa, bataklıktan bataklığa,
göz gezdirdi copihue-çiçeklerinden,
gözetledi öteyi kayaların altında.

Geri dönmek istiyordu Valdivia.

Çok geç.

Lautaro geldi şimşek giyitlerinde.

Öteye çekildi dehşete düşmüş Fâtih.
Yol açtı kendine güneysi akşamın
nemli çalısında.

Yaklaştı Lautaro
atların siyah dörtnalasında.

Bitkinlik ve ölüm sürükledi
Valdivia'nın taburunu bu sık yapraklara.

Daha yakına geldi Lautaro'nun mızrakları.

Ölüler ve yapraklar arasında yitti Pedro de Valdivia
bir yeryüzü deliğindeymişcesine.

Bu karanlığa daldı Lautaro.

Valdivia taşlı Extramadura'yı düşündü
altın yağı, mutfağı,
denizler ötesinde geri bırakılmış yasemini.

Tanıdı tekrar Lautaro'nun savaşçılığını.

Kuzuları, güvenli çiftlikleri,
beyaz duvarları, Extramadura akşamlarını.

Çöktü Lautaro'nun gecesi.

Kandan, geceden ve yağmurdan sarhoş
başladı kaptanları sersemleyerek geri çekilmeye.

Vızıldadı Lautaro'nun okları havada.

Düşüşten düşüşe geri çekildi
kanayarak kumandan küfürü.

Şimdi dolanıyordu Lautaro'nun bağrında.

Valdivia ışığın gelişini gördü, şafağı,
belki hayatı ve denizi.

Bu Lautoro'ydu.

Pablo Neruda

"Los libertadores"den, "Canto General"