Şiir, Sadece

16 Nisan 2015 Perşembe

Ölmeyen Faniler

Bir baharsın ki, nefîs ıtrim bin rengiyle
Veremez bir yere toplansa bütün Hind ile Çin.
Derde düşmem bu bahar bir gül açılmazsa bile,
Rengin, ıtrin yetişir bahçemi doldurmak için...

Hârikul'âde yüzün, fecr-i şimalî gibi, tek
Gören insanda ve bir müddet için hâkimse,
Görmeyenler seni dünyâda demek bilmeyecek
Ve yarın kalmayacak şi'rine hayran kimse!

Bir çiçektir ki solar mevsimi geçtikçe başın,
Büyük esrarını nakşetmese bir şahesere;
Ve o baş girdiği gün tuncuna heykeltıraşın
Batmayan bir güneş aksiyle dolar kubbelere.

Bize anlatmasa her an iki berceste satır
Kahramanlar da nebiler gibi gelmez yâda.
Yaratır hilkat o fânileri, san'at yaşatır,
Şi're girmişler için yoktur ölüm dünyâda!

Gülün ömrünce açar, bülbülün ömrünce şakır,
Her kim ardında bırakmazsa uzun bir şarkı!


Faruk Nafiz Çamlıbel
Han Duvarları
1940