Davet

Boş ver diyordu uykumda ölüler, 

Boş ver kardeşim dünya işlerine, 

Değer mi sevincine, kederine; 

Hatırladıkça güldüğümüz şeyler.

Duymak istemez misin daha derin 

Gül bahçesinde bülbül sesini; 

Ebedî kılmak vuslat, gecesini; 

Saymak saçlarını tel tel o yârin.

Gel diyordu uykumda ölüler 

Ne hayâl ettinse kavuşmak mümkün.
Suyun, ateşin ötesinde sütün 

Bir şey var ki, hayattan daha güzel!

Cahit Sıtkı Tarancı

Otuz Beş Yaş