Tinsel Şafak

Pembe beyaz bir şafak, sefihlerin evine
Kemirgen idealle bir olup da girdi mi,
Uyandırır uyuşmuş hayvandaki meleği
Öç duygusuyla bir giz harekete geçince.

Erişilmez mavisi Tinsel Gökler’in artık
Düş gören, acı çeken güçsüz kalmış insana,
Açılır ve kaybolur düşerek uçuruma,
Böylelikle Tanrıça’m, uyanık ve saf Varlık,

Ve tüten enkazında budala cümbüşlerin,
Hatıran daha pembe, daha çekici, derin,
Uçuşuyor durmadan büyümüş gözlerimde.

Mumların alevini güneş söndürdü yine;
Ey ışıyıp duran Ruh, bu yüzden hep muzaffer,
Hayalin o ölümsüz parlak güneşe benzer!


Charles Baudelaire
Kötülük Çiçekleri