Evvel Kâdim Önden Sona Zevâli Yok Sultan Benim

Evvel kâdim önden sona zevâli yok sultan benim
Yedi ıklîme hükmedip diri tutan Sübhan benim

Ben bu yeri yaratınca yer üstüne gök durunca
Ulu deniz mevc urunca Nûh’a tûfan veren benim

Dur dedim göklere durdu gökler dahı karar kıldı
Yüz bin türlü âdem geldi getirip gideren benim

Yûsuf ile çâha inen terâziye altın uran
Kafesini basaduran Mısr’ın ıssı sultan benim

Sûfî ile sûfî olan sâfî ile sâfî benim
Bel bağlayıp tâat eden ol kerim ü rahmân benim

Kaf’tan Kaf’a hükmeyleyen divleri hükmüne koyan
Yele binip seyran kılan bu mülke Süleyman benim

Yunus değil bunu diyen kudret dilidir söyleyen
Kâfir ola inanmayan evvel âhır heman benim

Yunus Emre