Bir Anıt Diktim

Exegi monumentum*

Öyle bir anıt diktim ki kendime,
Yapılamaz insan eliyle.
Yığınla insan da birikmeyecek önünde.
Uysal başı anıtımın,
Aleksandr'ın sütununu** çoktan geçti.

Hayır, tümüyle ölmeyeceğim. 

Ruhum, Kutsal lirimle kalarak, 

Kurtulurken çürümekten, 

Tozlarım yok olacak. 

Ben de ünleneceğim, 

Duyulacak ünüm her yerde, 

Yeryüzünde, ayın altında, 

Tek bir şair yaşadıkça.

Söylentim büyük Rusya'yı dolaşacak. 

Ses veren her dilde anacaklar adımı; 

Onurlu Slav torunum, Finli, 

Şimdilerde vahşi olan Tunguz, 

Bozkırların dostu Kalmuk.

Uzun yıllar sevgilisi kalacağım bu halkın, 

Lirimle yarattığım duygular için. 

İnsafsız çağımda ben, 

Özgürlük duaları okudum ve düşmüşlere şefkat dilendim.

Tanrı emridir ilham perisi, biraz söz dinle! 

Dargınlıktan korkmadan, başına taç istemeden, 

Duayı ve iftirayı, kabul et, aynı ilgisizliğinle, 

Ve kınama hiçbir aptalı.

Aleksandr Sergeyeviç Puşkin

Seçme Şiirler

1836

* Bir anıt diktim (Latince).

** Aleksandr'ın sütunu: St. Petersburg'da, Kışlık Saray alanında bulunan, 1834'de yapılmış zafer anıtı